Trends...

Ervaringsdeskundigheid.

Het blijkt een woord met een lading, positief maar ook negatief.
Om te starten vertel ik over een aantal opmerkingen die vanuit negativiteit door mede professionals gezegd zijn:
'Het woord ervaringsdeskundigheid zit echt in mijn allergie hoor'.
' Iedereen kan wel een boek schrijven, ik kan ook over mijn leven schrijven. Dan noem ik mezelf ook gewoon ervaringsdeskundige'.

Zo'n uitspraak maakt me een beetje verdrietig. Op dat moment wordt onrecht gedaan aan mij, maar ook aan anderen die een traumatische ervaring hebben doorleeft en dit inzetten ten behoeve van anderen.
Ervaringsdeskundige ben je niet zomaar. Dat kun je worden je als je te maken hebt gehad met ernstig trauma en/of sociale uitsluiting. Wat dan dat trauma is, kan voor de een relatief klein zijn en voor de andere groot. Daar komt geen meetlat aan te pas, het is altijd een beleving en niet erger of minder erg. Met traumatische levenservaring ben je nog geen ervaringsdeskundige. Daarvoor is het doorleven middels analyseren en reflecteren nodig. Op het moment dat je dan voldoende afstand van je traumatische ervaring hebt om het bespreekbaar te maken, kritische vragen kunt beantwoorden, je het geleerde kunt vertalen ten behoeve van een andere situatie zonder te projecteren en ook nog bereid bent om dit in te zetten voor een ander, dan ben je in mijn beleving een ervaringsdeskundige.
Daarbij is belangrijk om te realiseren dat er geen houdbaarheidsdatum aan trauma zit. Dus ook na twintig jaar is doorleven, reflecteren en analyseren nog steeds nodig.
Ik geloof best dat niet iedere ervaring met een ervaringsdeskundige goed is. Zoals met elke inzet blijkt het mensenwerk. Ik kan alleen maar hopen dat diegene met de allergie het dan naar de taak (of persoon)van de ervaringsdeskundige vertaalt en weg blijft van het generaliseren van ervaringsdeskundigheid in het algemeen.

Gelukkig spreek ik regelmatig mensen die tijdens een bijeenkomst zichtbaar geraakt worden door de traumatische ervaringsverhalen die de verteller heeft opgedaan en diens weg naar herstel.
Mensen, de luisteraars, die ik geraakt zie worden, beroeren een klein en zacht, voor de buitenwereld niet altijd zichtbaar plekje in mijn hart. De luisteraar heeft zich immers open moeten stellen en de ervaring leert dat niet iedereen dat kan, doet of wil. Hij moet bereid zijn om het trauma en de impact ook echt te horen. Als vanzelf zal hij daarna een spiegelende reflectie op de eigen situatie loslaten, waardoor het verschil en wat het betekent pijnlijk en scherp duidelijk wordt.
De verteller raakt me met zijn verhaal op een plekje waar ik met geen mogelijkheid een muurtje kan bouwen of overeind kan laten staan. Het beroert ook mijn eigen trauma. Het maakt dat het bijna voelt alsof ik er bij ben geweest.
De verteller raakt me ook, omdat het doorleefde trauma met het vertellen een zeker nut heeft. Hij behoedt of poogt daartoe, anderen voor vergelijkbaar trauma.

Last but not least, de luisteraar die het geleerde vertaalt naar wat dat voor hem of zijn organisatie betekent en er dan ook werkelijk aan de slag gaat beroert me. Oriënteren wat mogelijk is om het geleerde te gebruiken om ook anderen, de klant of cliënt, te behoeden voor trauma.
Dat vraagt moed en lef. Soms betekent dat namelijk ook dat je misschien wel iets los moet gaan laten waarvan jij en de mensen om je heen, dachten dat het goed was en moet je nu door een andere bril gaan kijken. (Misschien wel 'varifocaal' om het bestaande aan te vullen?)

Steeds vaker kom ik inspirerende vertellers en even zo geïnspireerde luisteraars tegen. Steeds vaker geloof ik dat we verschil kunnen gaan maken samen met de gestaag groeiende hoeveelheid inspirerende mensen.
Ik geloof in ervaringsdeskundigheid.


Twitter Facebook LinkedIn Volgen


Trends...

Boosheid om ouderschapsbelofte

Trends...

Onder de grond...

Gele hesjes...

Il pluie..